ਵਰਮਨ
ਮੰਨਦਾਂ, ਧੁੱਪ ਨੂੰ ਨਾਗ ਨਾ ਲੜਸੀ
ਅੱਜ ਦਾ ਦਿਹੁੰ ਨਾ
ਉਸ ਤੋਂ ਮਰਸੀ
ਪਰ ਕਰਮਾਂ ਦੇ ਨਾਗਾਂ ਅੱਗੇ
ਕੋਈ ਮਾਂਦਰੀ ਕੀਕਣ ਖੜ੍ਹਸੀ ?
ਕਰਮ ਤਾਂ ਐਸੇ ਨਾਗ ਜ੍ਹਰੀਲੇ
ਜੋ ਸਮਿਆਂ ਤੋਂ ਜਾਣ ਨਾ ਕੀਲੇ
ਇਹ ਜਨਮਾਂ ਤੱਕ ਪਿੱਛਾ ਕਰਦੇ
ਕਿਸੇ ਵੀ ਹੀਲੇ,ਕਿਸੇ ਵਸੀਲੇ
ਅਸੀਂ ਜਾਂ ਕੁੱਖਾਂ ਦੀ
ਜੂਨ ਹੰਢਾਂਦੇ
ਇਹ ਤਾਂ ਉਥੇ ਵੀ ਆ ਜਾਂਦੇ
ਅਸੀਂ ਜਨਮੀਏਂ
ਇਹ ਜੰਮ ਪੈਂਦੇ
ਇਹ ਸਾਡੇ ਮੱਥੇ ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦੇ
ਨਿੱਤ, ਸਾਡੀ , ਕਿਸਮਤ ਨੂੰ ਡੰਗਦੇ
ਵਿਸ ਘੋਲਦੇ , ਮੌਜ ਮਨਾਂਦੇ
ਸਲਵਾਨ
ਇਹ ਤੂੰ ਨਹੀਂ
ਤੇਰਾ ਭਰਮ ਬੋਲਦੈ
ਤੇਰਾ ਸੀਮਤ ਧਰਮ ਬੋਲਦੈ
ਵਰਮਨ
ਜੇ ਇਹ ਮੇਰਾ
ਭਰਮ ਬੋਲਦੈ
ਜਾਂ ਕੋਈ ਸੀਮਤ ਧਰਮ ਬੋਲਦੈ
ਤਾਂ ਮੈਂ ਕਹਿੰਦਾਂ
ਤੇਰੇ ਅੰਦਰ
ਕਾਮ-ਸਮੁੰਦਰ ਪਿਆ ਬੋਲਦੈ
ਸੁਪਨੇ ਦੀ ਸਪਨੀ ਦਾ ਕਾਲਾ
ਤੇਰੇ ਅੰਦਰ
ਜ਼ਹਿਰ ਬੋਲਦੈ
ਸਲਵਾਨ
ਨਹੀਂ,ਨਹੀਂ
ਇਹ ਕਾਮ ਨਹੀਂ ਹੈ
ਮੇਰੇ ਅੰਦਰ ਤਾਂ ਮੇਰੇ ਸੱਜਣ
ਕੋਈ ਐਸਾ ਸ਼ੈਤਾਨ ਨਹੀਂ ਹੈ
ਮੇਰੇ ਅੰਦਰ ਤਾਂ ਮੇਰੇ ਮਿੱਤ੍ਰ
ਸਦਾ ਬਗ਼ਾਵਤ ਹੈ ਇੱਕ ਧੁਖਦੀ
ਕਿਓਂ ਧਰਮ ਦੇ ਨਾਂ ‘ਤੇ ਦੁਨੀਆ
ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਦੇ ਮੂੰਹ ‘ਤੇ ਥੁੱਕਦੀ
ਕਿਓਂ ਮਾਨਵ ਨੂੰ ਨਫਰਤ ਕਰਦੀ
ਜੰਮੀ ਮਾਨਵ ਦੇ ਹੀ ਕੁੱਖ ਦੀ
ਭਰਮਾਂ ਵਾਲੇ ਵਿਊਹ-ਚਕਰ ਤੋਂ
ਕਿਓਂ ਕਰ ਇਸ ਦੀ ਜਾਨ ਨਾਂ ਛੁੱਟਦੀ
ਬਾਕੀ ਸੁਪਨ-ਸਰਪਨੀ ਬਾਰੇ
ਮੈਂ ਮੇਰੇ ਮਿੱਤ੍ਰ
ਤਰਲਾ ਪਾਂਦਾ
ਮੈਂ ਤਾਂ ਵਰ੍ਹਿਆਂ ਤੋਂ ਮੇਰੇ ਸੱਜਣ
ਧੁੱਪ ਛਾਵਾਂ ਦੀ ਜੂਨ ਹੰਢਾਂਦਾ
ਜੇ ਮੇਰੀ ਝੋਲੀ ਧੁੱਪ ਨਾਂ ਪਾਈ
ਆਪਣਾ ਸੂਰਜ ਆਪ ਬੁਝਾਂਦਾ
ਵਰਮਨ
ਮੇਰੇ ਸੱਜਣ
ਇਹ ਕੀਹ ਕਹਿੰਦੈ ?
ਭਿੱਟ-ਅੰਗੀ ਲਈ ਨੀਵਾਂ ਪਾਉਂਦੈ
ਤੂੰ ਉਸ ਨੂੰ ਅਰਧੰਗੀ ਨਾ ਚੁਣ
ਮਿਲ ਸਕਦੈ ਬਾਕੀ ਜੋ ਚਾਹੁੰਦੈ
ਭਿੱਟ-ਅੰਗੀ ਦਾ ਸੁੱਚਾ ਪਿੰਡਾ
ਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ
ਜੇ ਤੂੰ ਕਹਿੰਦੈ
ਸਲਵਾਨ
ਨਹੀਂ,ਨਹੀਂ
ਮੈਂ ਇਹ ਨਹੀਂ ਚਾਹੁੰਦਾ
ਨਾ ਐਸਾ ਮੈਂ ਪਾਪ ਕਮਾਇਐ
ਨਾ ਐਸਾ ਮੈਂ ਪਾਪ ਕਮਾਂਦਾ
ਮੈਂ ਤਾਂ ਸੁਪਨ-ਸਰਪਨੀ ਦਾ ਬਸ
ਜਨਮ-ਜਨਮ ਲਈ
ਸਾਥ ਹਾਂ ਮੰਗਦਾਂ
ਜਨਮ ਜਨਮ ਲਈ
ਸਾਥ ਚਾਹੁੰਦਾਂ
[ ਰਾਜੇ ਵਰਮਨ ਦੀ ਪਤਨੀ ਕੁੰਤ ਕਮਰੇ ‘ਚ ਪਰਵੇਸ਼ ਕਰਦੀ ਹੈ ਤੇ ਵਰਮਨ ਨੂੰ ਸੰਬੋਧਨ ਕਰਦੀ ਹੈ ]
ਨਮਸਕਾਰ , ਹੋਏ ਸਵਾਮੀ ਮੇਰਾ
ਬਾਰਾਂ ਓਹਲੇ ਖੜੀ-ਖੜੀ ਮੈਂ
ਸੁਣ ਚੁੱਕੀ
ਵਿਖਿਆਣ ਬਥੇਰਾ
ਮੇਰੇ ਸਵਾਮੀ
ਨੀਰ ਜੇ ਗੰਦਾ
ਗੰਗਾ ਤਾਈਂ
ਆ ਮਿਲ ਜਾਵੇ
ਉਹ ਸਾਰਾ ਗੰਗਾ ਕਹਿਲਾਵੇ
ਪੂਜਨ-ਹਾਰਾ ਹੀ ਹੋ ਜਾਵੇ
ਕਿਓਂ ਸੰਭਵ ਨਾ
ਜੇਕਰ ਲੂਣਾ
ਵੀਰ ਮੇਰੇ ਦੇ ਲੜ ਲੱਗ ਜਾਵੇ
ਕਿਓਂ ਕਰ ਮੁੜ੍ਹ ਸ਼ੂਦਰ ਕਹਿਲਾਵੇ ?
ਵਰਮਨ
ਚਾਤ੍ਰਿਕ ਸੁਆਂਤ ਬੂੰਦ ਹੀ ਪੀਵੇ
ਉਹ ਤਾਂ ਗੰਗਾ ਕਦੇ ਨਾ ਜਾਵੇ
ਲੱਖ ਪਵਿੱਤਰ ਹੋਵਣ ਪਾਣੀ
ਉਹ ਨਾਂ ਉਸ ਨੂੰ ਜੀਭ ਛੁਹਾਵੇ
ਬੇਸ਼ੱਕ ਕਾਗ ਨਾ ਕਾਲੇ ਹੁੰਦੇ
ਪਰ ਕੋਈ ਕੋਇਲ ਨਾ ਕਹਿਲਾਵੇ
ਕੁੰਤ
ਬੇ-ਸ਼ੱਕ
ਕੋਇਲਾਂ,ਕਾਗ ਨਾ ਕਾਲੇ
ਪਰ ਕੋਇਲਾਂ ਦੇ ਬੱਚਪਾਲੇ
ਸੰਭਵ ਹੈ
ਵੀਰੇ ਘਰ ਲੂਣਾ
ਮੁੜ ਕੇ ਬੁੱਝਿਆ
ਸੂਰਜ ਬਾਲੇ
ਵਰਮਨ
ਮੈਂ ਚਾਹੁੰਦਾਂ
ਸੂਰਜ ਬਲ ਜਾਵੇ
ਪਰ ਖੌਰੇ ਕਿਓਂ
ਲੱਜਿਆ ਆਵੇ
ਊਧੇ-ਪਰੀਏ
ਕੀਹ-ਆਖਣਗੇ ?
ਇੱਛਰਾਂ ਤਾਈਂ ਜੰਮਣ ਵਾਲੇ
ਡਰਦਾਂ
ਕੋਈ ਹਰਫ਼ ਨਾ ਆਵੇ
(ਚਲਦਾ….)
